22 september 2023 – De gemeente mag wel wat sneller reageren als bewoners van de Wippolder iets te klagen of te melden hebben. Over zwerfvuil, afval naast de containers, hardrijders in de Schoemakerstraat, de hinderlijk geparkeerde fietsen op de stoep. Het zijn een paar zaken die de raadsleden op donderdag 21 september In de Wippolder meekregen tijdens hun Kijk in de Wijk. Een wijk waar genoeg te klagen valt, maar ook een wijk die vol verhalen zit over samen zijn, opkomen voor, elkaar opzoeken en helpen.

Dat bleek al onder het systeemplafond van het zaaltje in de Immanuelkerk. Voordat de raadsleden en bewoners in de nu en dan stromende regen beginnen aan de drie wandelroutes door de wijk vertelt de ondernemersvereniging over haar activiteiten om de Wippolder leuker te maken met de bikezac, flower piramides en social media. Of het wat minder Engels kan, vraagt een bewoner. De wijkregisseur van de gemeente praat over het verbeteren van de leefbaarheid. Ook de wijkagent houdt een praatje; u kent mij waarschijnlijk niet, ik ben nu 30 dagen hier aan het werk. Hij werkt 20 jaar bij de politie en wil zich de komende tijd zichtbaar maken in de Wippolder.

Een bewoner dicht over de kloof tussen burger en overheid, en geen tijd, en fijn dat u hier bent, om te eindigen met de wens om samen hier te leven in de polder met een wip. De Wippolder is verdeeld. Er woont rijk en arm, mensen die werken, niet (meer) werken of nog niet werken. De wijkverbinder van Delft voor Elkaar vertelt hoe ze helpt bij het opzetten van activiteiten. Het valt haar op dat de Wippolder anders is dan verwacht; een wijk met daarin heel veel kleine wijkjes. Heel apart.

Op weg naar cafetaria Shirley’s vallen de fietsen op. De straat staat er vol mee. De bewoner met de rollator laat zien hoe ze geen kant op kan en moet omlopen en ze laat de raadsleden merken hoeveel stoepen er zijn waar je niet af kunt om over te steken en wéér moet omlopen. Een eyeopener voor de raadsleden; in gewoon Nederlands een ogenopener.

Bij Shirley’s horen de raadsleden hoe het cafetaria fungeert als ontmoetingsplek én sociaal vangnet. De kerstviering was een groot succes, kerststukjes maken en een groot Halloweenfeest. De tieners van straat houden en meer sociale controle in de wijk, dat willen de vrijwilligers. Zoals het vroeger in de wijk was, toen mensen naar elkaar omkeken.

Naar elkaar omkijken in de wijk doen ook de zusters van Bethanië. In de pastorie van de Vredeskerk houden de drie nog vitale Dominicanessen de religiositeit in de wijk in stand. Ze ontvangen voornamelijk oudere kerkgangers op feestdagen en er is een groep die jarige parochieleden bezoekt als ze daar na hun 70^e verjaardag behoefte aan hebben. Ook laten ze de Katholieke Bond voor Ouderen bingo’s draaien in de pastorie. Maar nooit met meer dan veertig mensen tegelijk; meer mag niet van de brandweer weten de zusters.  

Aan de andere kant van de wijk laat de TU zien hoe de verbinding met de wijk wordt gezocht. Het onderwijsgebouw Echo wordt bekeken en de Dreamhal en bij VTV de Wipmolen wordt verteld hoe die stichting mensen met een beperking vrijetijdsactiviteiten aanbiedt. De Belangenvereniging TU Noord vreest dat het parkje tussen de A13 en de Jan de Oudeweg moet wijken voor woningen. De bewoners willen dit stukje Wippolder groen houden. In het gelijknamige wijkcentrum staat de koffie klaar. En aan de Kloosterkade mag het ook wat groener vinden de bewoners van de Oostmolen.

Na even stilgestaan te hebben bij het onlangs onthulde coronamonument aan de Muyskenlaan vertelt een bewoner in de Mijnbouwstraat over het initiatief Groen?Doen! Bewoners wilden meer groen, dus kwam er meer groen. De Wippolder kan niet alleen nog groener, de stoepen kunnen ook breder. Naast het Thomashuis bijvoorbeeld. Dat voetpad vinden bewoners veel en veel te smal. Achter het Thomashuis hebben bewoners een parkje gemaakt van een deel van de parkeerplaats en in april van dit jaar beplantten ze boomspiegels.

De Wippolder heeft veel gezichten en is divers. Dat blijkt ook op het Proosdijpad waar langs de Schie recreanten soms voor overlast zorgen. De ene bewoner belt meteen de handhavers en de politie en de andere bewoner vraagt de zonaanbidders het wat rustig aan te doen. Ondertussen wurmt de andere groep raadsleden en bewoners zich naar achteren in de Goededoelenwinkel Jut & Jul. De winkel biedt alleen spullen aan die mensen hebben weggegeven. Het begon tweeënhalf jaar geleden na een reis naar Gambia. Iets moeten doen voor de mensen daar leidde tot de winkel die nu allerlei projecten in dat land steunt, van individuele hulp tot een voetbalschool die speelt in geschonken shirtjes van FC Twente. Nee, niet onder die naam. Nero Gambia heet het team.

Een stapel foto’s komt tevoorschijn en elke foto heeft een verhaal. Hoe de twee winkelvrouwen tot tranen toe geroerd zijn, hoe Gambia als hun thuis voelt en hoe de consulator een goeie vriend is geworden. Ze doen het niet voor de veren. Als er iemand die veren verdiend zijn het de mensen die hier in de winkel iets kopen. Soms geven we het gewoon weg. Hoeven ze niks te betalen. Die jongen bijvoorbeeld die door zijn ouders op straat was gezet, omdat hij uit de kast was gekomen. Hij had niks meer. Neem maar mee. Kost niks. En als mensen meer willen betalen dan wat iets waard is zeggen we dat ook. Maar als ze dan zeggen het is voor het goede doel, is het ook goed, vertellen ze.

Op de terugweg naar de Immanuelkerk wordt in de Julianalaan door de Stichting Herinneringsstenen Delft stil gestaan bij de struikelstenen die er liggen op de plek waar een Joodse familie woonde die na de oorlog niet meer terugkwam in de Wippolder. De stichting houdt de herinnering levend. En met veel handgebaren legt een bewoner op de splitsing Van Oldenbarneveltstraat en Delfgauwseweg uit hoe onoverzichtelijk het daar is voor weggebruikers. Wijkbewoners durven er niet de wijk uit, zo gevaarlijk is het er. Ze wijst naar links en rechts en springt opzij voor een fiets. Het is donker en het regent. Het zicht is nog minder. De raadsleden weten ervan. Ze had er ook een brief aan de raad over geschreven. De gemeente moet er wat aan doen, vindt ze.

In de kerk praten raadsleden en bewoners na en wordt geconcludeerd dat in de Wippolder de kracht van de samenleving is te zien. Zeker, er zijn ook problemen, maar bewoners barsten van de ideeën en initiatieven. De raad heeft zich laten informeren en gaat ermee aan de slag en de deelnemers aan het wijkbezoek worden op de hoogte gehouden. Wordt vervolgd.