9 april 2025 – Nu moeten jullie nog even meelopen naar dat huis daar, zegt de bewoner met baard en wandelstok. Bij nummer 32 in de Eliza Dorusstraat wijst hij met zijn stok naar de verweerde gevelsteen, waarop bijna niet meer te lezen is dat Dorus de eerste steen legde van de woningen die in 1891 werden gebouwd. Het is dinsdag 8 april. Kijk in de wijk. Hof van Delft. Samen met bewoners lopen raads- en commissieleden door een wijk vol historie, verborgen plekken, initiatieven en hier en daar een ergernis.
In de smalle Eliza Dorusstraat is de riolering vernieuwd en is van gevel tot gevel in overleg met de bewoners de straat opnieuw ingericht en vergroend. De bewoner vertelt dat Dorus het zoontje was van de ene aannemer en Eliza de dochter van de andere aannemer. Uniek dat een straat de naam draagt van twee mensen. Met zijn wandelstok wijst hij nog een keer naar de gevelplaat. Die wordt binnenkort vernieuwd. De straat is groener geworden en dat allemaal in goed overleg met de gemeente, vertellen bewoners bijna verbaasd.
Tijdreis
De avond begint in het Stanislas College locatie Westplantsoen. De rector vertelt dat zijn school bijna 2000 leerlingen telt. Elke dag een middelgroot festival in de wijk. Hij vindt het logisch dat Kijk in de wijk hier start. De school past bij de wijk en is meegegroeid met de wijk. Onder het hoge balkenplafond van wat ooit de gymzaal was en tegenwoordig de aula van de onderbouw omschrijft de rector het gebouw als een architectonische tijdreis.
Wijkbewoner en raadslid Julian Gommers legt uit wat de bedoeling is. Er zijn drie routes langs diverse punten in de wijk waar bewoners vertellen over wat er leeft en wat hen bezighoudt. Problemen worden vanavond niet direct opgelost, maar die worden wel meegenomen en eventueel door de raadsleden op de politieke agenda gezet. De omgevingsmanager licht het rioleringswerk in de wijk toe en ze legt uit wat de gevel tot gevel aanpak is. Maar wát is een omgevingsmanager, vraagt een bewoner. Die is van de straat en de stenen, vertelt ze, terwijl ze kijkt naar de wijkregisseur en zegt dat hij van alles en de mensen is.
Wilhelminapark
Buiten op het schoolplein van het Stanislas vertelt de voorzitter van de belangenvereniging Olofsbuurt-Westerkwartier over het Wilhelminapark. Het kan er na een regenbui behoorlijk drassig zijn. Ook op andere plekken in de wijk speelt de grondwaterstand parten. Het mooiste park van Delft, benadrukt ze en ze zou graag met bewoners een deel van het onderhoud op zich nemen. De gemeente gaf en geeft niet thuis.
Wat verderop gaf de gemeente wel alle medewerking aan de bewoners van de Casper Fagelstraat, Jacob Catsstraat en Anthonij Duijckstraat om van hun verwaarloosde plantsoen een duurzame buurttuin te maken. Bewoners maakten zelf het ontwerp. De gemeente hielp met subsidie en advies en onderhoud. Om de aanleg en het beheer goed te begeleiden werd buurtvereniging De Triangel opgericht. De tuin verbindt. De kinderen en ouderen spelen en zitten er en iedereen blijft netjes op de houtsnipperpaden. Het openingsfeest staat voor 17 mei op de agenda.
In de Agnethaparkbuurt vonden bewoners van het oude en iets minder oude deel van het park elkaar ook in de whatsappgroep. Zo’n 150 bewoners zijn aangesloten en samen organiseren ze allerlei activiteiten en ook hier wordt een stukje grond in eigen beheer zo groen mogelijk gehouden. Alleen ligt dat stukje op grond van DSM en dat bedrijf wil nog weleens enthousiast maaien. De vogels fluiten en initiatiefnemer Theo spreekt de wens uit dat er wat meer prullenbakken komen.
Zorgen
In de huisartsenpraktijk aan de Pootstraat vertelt de huisarts over haar zorgen over de zorg in de wijk. Het gebrek aan huisartsen in Nederland is ook hier voelbaar. Ze heeft patiënten die nu in Breda wonen, omdat ze daar geen arts kunnen vinden. Vorig jaar was er een patiëntenstop. Het streven is om er te zijn voor alle bewoners die binnen een straal van een kilometer binnen de praktijk wonen. Het is lastig. Bij het Montessori Kindcentrum staan de plannen voor renovatie van het gemeentelijk monument centraal en wat verderop bij de Krakeelhof vertelt commissielid Armando Jubitana over zijn ervaringen met het studentencomplex aan de rand van Hof van Delft.
Ook bij het Sportfondsenbad gaat het over de toekomst. Het 90 jaar oude bad dat herhaaldelijk is opgeknapt, voldoet nog wel, maar is veel te klein voor het aantal zwemmers. De nieuwbouw van een nieuw sportcentrum met een zwembad komt aan de Maria Duystlaan. De sfeer van het Sportfondsenbad moet meeverhuizen. Niet alleen in het zwembad ontmoeten mensen elkaar. Dat doen ze ook in de Hofkerk waar onder meer het buurtrestaurant en het uitdeelpunt van de Voedselbank voor verbinding in de wijk zorgen. Vlak bij de kerk wordt een Gezond en Wel Thuis buurt gerealiseerd bij wooncomplex Parkzicht. Bewoners en zorgaanbieders kijken er naar elkaar om.
Slap koord
Dat zou de gemeente ook eens wat vaker mogen doen in het Olofspark. Op het grasveld probeert een jongen zich staande te houden op een slap koord. Hij blijft in balans. Dat lukte de oude mevrouw met haar rollator niet op het schots en scheef betegelde voetpad langs het grasveld. Ze struikelde met rollator en al en ook kinderen gaan met hun fietsjes onderuit. Net als die boom daar, wijst een bewoner. De boom leunt met zijn takken tegen een stevigere boom. Daar moet de gemeente eens wat aan doen.
In de buurt zijn er meer kleine ergernissen. Vooral over het afval. Naast de containers wordt soms een halve huisraad geplaatst. Wie er wat van zegt, krijgt een grote mond terug, vertelt een bewoner. De plantenbakken naast de container houden dat niet tegen.
En dan nog iets
Ook in de C. Fockstraat liggen zakjes met afval naast de volle afvalbak. Ik heb vanmiddag nog met Avalex gebeld, en gezegd, er komen vanavond raadsleden langs, maar de sensor in de afvalbak gaf aan 60% vol en dan komt Avalex niet. De zakjes afval liggen nog netjes voor de container. Op de Spoorsingel vertelt een bewoonster over haar vakanties en het inladen van de auto, wat ze twee tot drie keer per jaar voor haar huis doet en net op dat moment komt er altijd een handhaver langs die zegt dat haar auto daar niet mag staan. Dat haar auto daar niet mag staan, ziet de boa nog door de vingers, maar dat ze over het fietspad is gereden om daar te parkeren, kan toch echt niet en levert een prent op. En dan nog iets. Van hier tot aan de overkant, zeventien steenstroken, kan het niet wat groener, vraagt ze. De scheve ANWB-paal heeft ze al gemeld.
Speeltuin
Vrolijker en speelser gaat het eraan toe in speeltuin Westerhonk, waar iedereen zich weer kind voelt en op de inclusieve speeltoestellen wil kruipen. De speeltuinvereniging is streng. De toestellen zijn voor de kinderen en alleen voor de kinderen. In de Carthuyzerstraat vertellen leden van de bewonersgroep hoe ze met de gemeente hebben meegedacht over het vergroenen van het plein. Helemaal niet groen is het terrein van Schols en ’t Hart. Stenen, heel veel stenen, natuursteen.
Sinds 1906 hebben heel veel Delftenaren bij dit bedrijf een grafmonument laten maken. Midden in de wijk, aan de Laan van Overvest, vertelt de directeur dat het familiebedrijf op geen betere plek zou kunnen zitten. Want denk eens; het uitzoeken van een grafsteen op een bedrijventerrein is toch kil en zakelijk? Hier, vertelt hij, is het allemaal wat gemoedelijker. Als er een verjaardag in de buurt is, mag hier op het terrein geparkeerd worden. En overlast? Die is er niet. Of hij de raadsleden nog iets wil meegeven. Ja, doodgaan. Grafmonumentenhumor. Nee hoor, zegt hij snel, lekker blijven leven en blijven ademhalen.
Fietsstraat
De laatste stop is in de Adriaan Pauwstraat, de fietsstraat, waar net de bus voorbijraast en bewoonster Joyce vanuit haar keuken regelmatig bijna-net-niet-ongelukken ziet en zich met medebewoners zorgen gaat over automobilisten die harder rijden dan 30 km/u. Het probleem is bekend bij de gemeente, zegt ze. Maar er wordt niks gedaan aan het veiliger maken van de straat. Een andere bewoner vermoedt dat dat komt, omdat het een busroute is.
Terug in de aula van het Stanislas College maken de raadsleden de som op. Veel gezien, veel gehoord. Klein leed, ergernissen. Veel initiatieven. Bewoners vinden elkaar. Wat ik wel mis, zegt een van hen, is een buurtkroeg. Even later stapt hij naar voren om de volle zaal te bedanken voor het wijkbezoek. Zijn woorden leveren geen buurtkroeg op, maar wel applaus.
